Welke koers ben jij gevaren tot het moment dat je een handtekening zette onder een samenwerkingscontract met Kenneth Smit?

‘Ik ben als enig kind met twee onderwijsouders opgegroeid in Hellevoetsluis, onderdeel van de metropoolregio Rotterdam Den Haag. Ná de middelbare school was het even wikken en wegen welke studierichting ik zou gaan doen. Wordt het de Hotelschool, het Conservatorium of bedrijfseconomie studeren. Het is uiteindelijk het Conservatorium geworden met het idee: ‘de rest kun je altijd nog doen.’ Daar heb ik een opleiding gevolgd tot docerend en uitvoerend musicus en parallel daaraan heb ik ‘podiumkunst management’ gestudeerd.’

 

En dan mag je solliciteren?

‘Klopt, ná mijn studie ben ik aan het werk gegaan als musicus en als (interim) manager van een aantal kunstinstellingen. Daarnaast organiseerde ik concerten en had ik een adviespraktijk voor collega musici, waarbij ik ze bijvoorbeeld hielp met juridische en fiscale zaken. Was een heel leuke tijd met veel vrijheid en een goed inkomen. En tussen de bedrijven door ook nog mijn eerste huis grondig verbouwd.’

 

En toen?

‘Oh ja, nou, na een jaar of tien wilde ik wat meer in een commerciële rol gaan opereren. Ik ben toen naar een headhunter gegaan en zei: “zoek iets commercieels voor mij.” Binnen één week tekende ik een contract bij Prins & Dingemanse en zat ik als commerciële creatieveling tot aan mijn nek in de oesters en mosselen. Heb daar vijf jaar met veel plezier gewerkt en werd ondertussen intern opgeleid tot accountmanager. Uiteindelijk ben ik met een groot Belgisch-Nederlands visnetwerk als zelfstandig consultant in de visserij aan het werk gegaan en heb daarbinnen een zeer dynamisch portfolio met activiteiten ontwikkeld.

 

Dan lees ik in jouw curriculum vitae dat je in 2008 weer in loondienst treedt? Hoe dat zo?

‘Ja klopt, ik vond het bestaan als consultant wel erg eenzaam worden en kreeg een leuke klus bij NSD International, de voormalige Nederlandse Speciaal Drukkerij, om daar een systeem voor voedselcodering op te zetten; het zogenaamde LabelLord. Aanvankelijk als Business Development Manager en al vrij snel als BU manager, heb ik het systeem internationaal uitgebouwd. In 2018 ben ik daar weggegaan. “Klein verschil van inzicht met de DGA over de te varen koers”, zoals dat heet.’

 

Klinkt als een understatement?

‘Ach, na 10 jaar vond ik het ook wel weer tijd voor iets nieuws. Al vrij snel had ik een nieuwe klus te pakken en werd ik commercieel verantwoordelijk bij Stylepoint, een producent annex importeur van premium tablewear. Het bedrijf was snel gegroeid en om door te kunnen groeien was er behoefte aan structuur en verdere professionalisering. Nadat ik hier driekwart jaar knetterhard had gewerkt, merkte ik wel dat de plek waar ik zat mij op langere termijn niet gelukkig zou gaan maken. Maar ja, wat dan wel? In verband met een training voor onze commerciële mensen, kwam ik in dezelfde tijd in gesprek met Kenneth Smit. En zo kwam ik op het volgende spoor terecht.’

 

Dus besluit je om nog maar wat te gaan klussen bij Kenneth Smit?

Cees (lachend): ‘Grappig zoals je deze vraag aan mij voorlegt. Dat is wel de provocatieve Kenneth Smit-methode, heb ik zo het idee? Nee, die keuze voor Kenneth Smit én het trainersvak is niet een soort laatste kunstje. Het is een bewuste keuze geweest die geënthousiasmeerd is door collega-trainer Henri van ’t Erve. In het verleden had ik al wat ervaringen opgedaan met salestrainingen en via mijn laatste werkgever kwam ik in contact met Henri. We hebben enkele gesprekken gevoerd over het trainersvak, in combinatie met je eigen opdrachten verwerven en de mogelijkheid om een redelijk goed belegde boterham te kunnen realiseren. Henri adviseerde mij om gewoon in gesprek te gaan met de directie van Kenneth Smit. Zo gezegd, zo gedaan. Het voelde meteen goed.’

 

Oké, maar waarom ga je dan starten in de meest hectische periode van deze eeuw?

 ‘Tja, die eerste stap was inmiddels gezet en ik wilde deze kans niet laten lopen. De afgelopen jaren ben ik erachter gekomen wat me energie kost én vooral wat me energie oplevert. Heel belangrijk voor mij is dat ik de mogelijkheid heb én krijg om de dingen op mijn manier te doen. En ach, ik ben niet de enige die bij Kenneth Smit met deze uitdaging te maken heeft: ‘gedeelde shit is halve shit’, toch?’

 

Welke uitdaging zie jij nu in een start tijdens het Corona-tijdperk?

‘Mijn grootste uitdaging wordt wel de handel bij elkaar sprokkelen, dat zal zeker pittiger worden en meer moeite kosten. De beslissing om te investeren in training of managementadvies is in onrustige tijden minder vanzelfsprekend. Als je nuchter kijkt moet je als ondernemer of bedrijf juist anticyclisch denken. Maar is dat makkelijk redeneren vanuit mijn positie. Het zal meer moeite kosten dan een jaar geleden om DMU’s te overtuigen, maar tegelijkertijd biedt het zeker ook kansen…. Het zal zoeken worden naar bedrijven en bedrijfstakken die wel willen en /of kunnen investeren. Dus veel bellen en netwerken! ‘Practice what you preach’: wees een professional en straal dat uit, toch?’

 

Oké, dat is de handel, nú over het vak. Waarom wil je trainer worden?

‘Kijk, een ondernemer bij Kenneth Smit werkt als trainer, coach en consultant op het snijvlak van verkoop, marketing en psychologie.’

 

Leg mij dat eens uit, dat ‘snijvlak’?

 ‘Als trainer? Nou ja, ik sta graag op een podium en vind het gaaf om mensen te inspireren met een bevlogen verhaal. Goede trainers doen dat. De energie die dan vrijkomt vind ik fascinerend. Daarnaast houd ik er ook wel van om mensen uit te dagen, te prikkelen en in een andere richting te sturen dan ze ‘altijd’ gewend zijn.’

‘Als coach? Ik ben altijd nieuwsgierig naar wat mensen drijft en wat ze tegenhoudt. In mijn vorige functies als manager heb ik veel mensen verder kunnen helpen door met hen te praten, te luisteren en zaken voor hen goed op een rijtje te zetten.’

‘En tenslotte als consultant? De afgelopen jaren heb ik steeds meer gemerkt dat mijn analyses van de uitdagingen en oplossingen binnen de bedrijven waar ik werkte goed waren. Wat mij betreft begint succes met het centraal stellen van de klant. Dat vindt bijna ieder bedrijf, maar de meerderheid handelt er vervolgens niet naar. Ik ga graag met bedrijven om de tafel zitten om een plan te maken. Goed getrainde mensen zijn daarbij uiteraard de basis van het succes. Komt dat even goed uit.’, zegt Cees lachend.

 

Wat vind je leuk aan het trainen van mensen, ondernemers en hun medewerkers?

‘Dat is toch wel de interactie. Eigenwijze trainees, ondernemers of medewerkers ervan overtuigen dat hun gedrag minder effectief is dan dat wat wij hebben bedacht. Dus op een respectvolle manier de confrontatie aangaan, vastgeroeste overtuigingen en aannames losweken en vervangen door andere en vooral effectievere zienswijzen.’

 

Tenslotte Cees, er zijn twee zaken die ik nog graag van jou wil weten. Heb je nog een geloof of opmerkelijke levensovertuiging? En je had in het begin van ons gesprek over een ’linkse hobby’?

‘Nou, laten we beginnen met mijn levensovertuiging. Leidend is voor mij altijd dat je als mens in volledige vrijheid, zonder dogmatische of andere beperkingen in staat wordt gesteld om zelf na te denken en te beslissen. Als iets goed is voor jezelf en het de rest van de rest van de wereld niet schaadt, dan vind ik het prima. Ik ben dan ook humanist in hart en nieren. Daarnaast vind ik het vanzelfsprekend dat we een beetje op elkaar letten en elkaar waar nodig helpen om verder te komen. ‘Vrijheid in verbondenheid’, zoals dat zo mooi heet’.

Ja, en wat die linkse hobby betreft? Ik maak mij zorgen over het gemak waarmee her en der kunst en cultuur van tafel wordt geveegd als iets dat alleen maar geld kost en verder weinig bijdraagt. Vaak wordt het weggezet als ‘linkse hobby’. Daar ben ik het niet mee eens. Kunst inspireert links èn rechts, jong èn oud. Kunst verwondert en laat ons op een andere manier tegen de dingen aankijken.  

Bovendien, met een toegevoegde waarde van ruim 25 miljard, is de economische waarde van de totale sector vergelijkbaar met die van de bouw. Goed voor 320.000 voltijd banen en een kleine 5% van de totale werkgelegenheid. Dus wat nou, linkse hobby? Goed kunstbeleid is een teken van beschaving. De sector krijgt de laatste maanden enorme klappen en verdient ondersteuning om te voorkomen dat er onherstelbare schade optreedt. Want, om met Lucebert af te sluiten: “Alles van waarde is weerloos”.  

BlogBusters Kenneth Smit,

Rob van de Pas